Aflevering 2: “Als ik weet dat ik morgen thuis moet zijn, dan gaat dat niet”
In de podcast ‘Het geluid van niks’ nemen we je mee naar plekken waar het geluid uit is gegaan door corona. In de tweede aflevering gaan we langs bij Tim Roelands. Een jongen uit Amersfoort die door de coronacrisis in Hannover is gaan wonen samen met zijn Amerikaanse vriendin, terwijl dit niet de bedoeling was. Tim neemt ons mee naar zijn lievelingsplek in de omgeving van Hannover, en vertelt over zijn ingewikkelde situatie.
Hannover is een grote stad in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Volgens Tim is het een stad met weinig historische waarde. Daarom zoekt hij de historie van Hannover op in de omgeving van de stad. Hij neemt ons mee naar Slot Mariënburg, zijn lievelingsplek vlak bij Hannover. “Mijn lievelingsplek in Amersfoort is de Koppelpoort. Als je met de trein de brug over gaat kan je dan de poort mooi zien. Dat is wel een bijzondere plek, maar dat staat wel een beetje in het niet ten opzichte van dit”, vertelt Tim over het slot. “Dat mis ik wel, die sfeer van het oude stadscentrum waar je dan wat gaat drinken bij een cafeetje op een pleintje wat dan vijfhonderd jaar oud is, dat is leuk. Dat kan in Hannover niet.”
De reden dat Tim in Duitsland terecht is gekomen, is door de ingewikkelde regelgeving voor Amerikanen in Nederland. Die regels zijn in Duitsland wat eenvoudiger. Wat van grote invloed was op de plek waar hij nu zit, waren ook de reisbeperkingen die vorig jaar zomer golden, toen de vriendin van Tim vanuit Amerika over moest komen. Op dat moment mocht zij Nederland niet in. “Dat was op een moment dat de reisrestricties iets minder werden. Toen hebben we gekozen dat dit ons moment was om vanuit Amerika naar Engeland te gaan, en vanuit daar naar Duitsland’, vertelt hij. “Dat was een ingewikkelde aangelegenheid. Nederland mocht je niet zomaar inreizen. Dat is eigenlijk alleen nog maar strenger geworden, dus op dit moment is dat al helemaal onmogelijk.”
Hoewel Hannover niet ver van Amersfoort ligt, voelt dat volgens Tim wel zo. “Op het moment dat je niet naar huis kan voelt dat heel anders dan wanneer je altijd de mogelijkheid hebt. Als ik weet dat ik moet morgen thuis moet zijn, dan gaat dat nu niet. Dat vind ik het meest lastig.”
Voor Tim is het een gemis dat hij zijn uitstapje naar Duitsland niet kan delen met zijn dierbaren: “Het is hier prachtig, de omgeving is mooi. Dat wil je eigenlijk aan iedereen laten zien. Maar mijn familie is eigenlijk nog nooit geweest. De meeste van mijn vrienden hebben niet eens de mogelijkheid om te komen. Dat voelt toch als een soort leegte.”
Ontwikkelingspsycholoog Steven Pont legt uit welk effect deze situatie op je kan hebben.
Tim hoopt voor de toekomst dat de grenzen snel weer opengaan, zodat je weer heen en weer kan reizen wanneer je daar zin in hebt: “Europa is altijd vrij en open geweest. Dat is opeens fundamenteel veranderd. De grenzen zijn toch ineens harde grenzen geworden, terwijl je je twee jaar geleden niet kon voorstellen dat dit zou gebeuren. Dat heeft grote impact, niet alleen op mij persoonlijk, maar op heel veel mensen.”
Luister hier de hele aflevering over Tim in Hannover: Dichtbij, maar zo ver weg.
